‘U cafónë accòstë tè’ ‘na zàppë.
Il contadino ha una zappa di fianco.
Chî càllë ê mènë sènza sparatràppë
Con i calli alle mani senza cerotti
‘a pìgghjë, cë chjéchë pë zzappà la tèrrë
la prende, si piega per zappare la terra
e ccâ sdërràzzë pulìzzë scàrpë e ffèrrë.
e col raschietto pulisce scarpe e ferro.
Sta stàtuwë cë lu fà vëdè ssëttètë,
Questa statua ce lo mostra seduto,
ca spíjë ndèrrë chî gòmëtë ppujètë
che guarda a terra con i gomiti appoggiati
sóp’î dënòcchjë…chisà chë stà pënzànnë
sulle ginocchia…chissà a cosa sta pensando
mèndrë ca cë stà rrëpusànnë.
mentre si sta riposando.
Pènzë ca l’àcquë è jjútë sèmbë ô mèrë,
Pensa che l’acqua è andata sempre al mare
ca a zzappà è n’àrtë tròppë amèrë,
che zappare è un mestiere troppo amaro,
ca chi zàppë ‘nn’è stètë mèjë ‘n’artìstë
che chi zappa non è mai stato un artista
e ttè ‘na crócë quèsë accúmë e Ccrìstë.
e porta una croce, quasi come Cristo.
‘U cafónë, a ccùpëlë o ssularètë …
Il contadino, in squadra o da solo …
mènë ngallútë e ddëlúrë â rëgnunètë!
mani incallite e dolori alla schiena!
